Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2013

Οι τύχες μας είναι στα χέρια μας.

Τα όσα σημαντικά συμβαίνουν γύρω μας είναι αποκαλυπτικά:

1) Η Κρίση στην Ευρώπη είναι συστημική. 
  Την αφορά και συνολικά και την κάθε χώρα χωριστά.
   Δεν γεννήθηκε στην Ελλάδα,ούτε μεταδόθηκε από αυτήν.

2) Οι όποιες προσπάθειες γίνονται για την αντιμετώπισή της, κα-
  θορίζονται/αποφασίζονται/επιβάλονται κυρίως από τη Γερμανία,
  με πιστό (και αδύναμο) συνεργάτη τη Γαλλία.
  Οι ευρωπαϊκοί Θεσμοί (Κομισιόν,κοινοβούλιο κλπ) παραμερίζο-
   νται,υποβαθμίζονται ή πατρονάρονται από τον Αξονα. 
  Στην ουσία καταλύονται.
  Οι κυβερνήσεις των χωρών-μελών της ΕΕ αποδεικνύονται 
ανίσχυρες,υπάκουες και αδύναμες να υπερασπιστούν εθνικά 
κυριαρχικά δικαιώματα. 
  Υποτάσσονται,από πρόθεση ή φόβο ή αδυναμία,στις γενικές 
  νεοφιλελεύθερες επιλογές του Αξονα και του ιερατείου  των
  Βρυξελλών.
 Αρνούνται να συστήσουν μπλοκ κοινών στόχων 
  και συμφερόντων.

  Οι ευρωπαϊκοί Λαοί...παύουν να υπάρχουν!!
  Απογοητευμένοι,φοβισμένοι και παγιδευμένοι...με ανύπαρκτα
  μαζικά κινήματα,με σαφή έλλειψη αξιόμαχων/δημοκρατικών/
  προοδευτικών ηγεσιών...
υπάρχουν μόνο ως...Αποδέκτες Βαρβαρότητας.

3) Τις συνέπειες της Κρίσης καλούνται να πληρώσουν και πάλι
   οι Λαοί,καταδικασμένοι σε διαρκή και άγρια Λιτότητα.
   Το Κεφάλαιο παραμένει αλώβητο,σταθερά προσανατολισμένο 
   στα Κέρδη του,διευκολυνόμενο από τις κυρίαρχες,ευρωπαϊκές 
   και εθνικές,οικονομικές και πολιτικές επιλογές.
   Το συνεχώς συρρικνούμενο Κοινωνικό Κράτος πνέει τα λοίσθια.

4) Οι ευρωπαϊκές συνθήκες τίθενται υπό αίρεση.
   Η αλλαγή/προσαρμογή τους στις γερμανικές επιδιώξεις μοιάζει 
   άμεση,αναπόφευκτη και καταστροφική για τους υπόλοιπους.

5) Η Δημοκρατία αμφισβητείται ευθέως.

6) Τα "προγράμματα διάσωσης" σε Ελλάδα,Ιρλανδία,Πορτογαλία,
   αλλά και τα "μέτρα" που λαμβάνονται στις περισσότερες χώρες,
   αφορούν στην ίδια συνταγή:
  Δραστική μείωση εισοδημάτων. Περικοπή κοινωνικών δαπανών.
  Πλήρη ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων. Κατάργηση 
δημοκρατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.
  Επείγουσες Ιδιωτικοποιήσεις κρατικών επιχειρήσεων.
  "Αξιοποίηση" δημόσιου Πλούτου. Κλπ...κλπ.
 Στην Ελλάδα,μέσα από την παραπάνω συνταγή και υπό καθε-
   στώς συνεχών απειλών και εκβιασμών, βιώνουμε μία άπιαστη
   σωτηρία.
  
Υπάρχει Διέξοδος;; Λύση;;
 ΑΣΦΑΛΩΣ υπάρχει!!
Αρκεί να  μ η ν  τις αναζητήσουμε σε "ηγέτες" και "σωτήρες".
Πριν την ζητήσουμε από τους ευρωπαϊκούς Λαούς...
Πριν την ζητήσουμε από τους υπόλοιπους Ελληνες...
...Να την απαιτήσουμε από τους Εαυτούς μας...
γιατί...οι τύχες μας είναι στα Χέρια μας.-   





3 σχόλια:

  1. «Εμείς θα ‘ρθουμε να διαχειριστούμε τα Eρείπια που έχουν δημιουργήσει. Εδώ δεν μπορούμε να πάμε με Συμβατικές πολιτικές. Μου λένε κάποιοι: "φτιάχνεις πρόγραμμα 100 ημερών;". Τι πρόγραμμα 100 ημερών να φτιάξω; Εδώ χρειάζεται πρόγραμμα των πρώτων 100 ωρών (!!!!), Συντριπτικών Aλλαγών που θα δημιουργήσει μια νέα Eμπνευση στους Έλληνες να εργαστούν και να συγκρουστεί η κυβέρνησή τους με αυτούς που μας έχουν βάλει σ' αυτόν τον δρόμο τον Kαταστροφικό» σημείωσε με NOHMA ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ !! ΣΩΣTA !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τελικά ποια είναι φίλε μου η λύση και η διέξοδος για την οποία συζητάμε; Τι είναι αυτό που πρέπει ν' απαιτήσουμε απ' τους εαυτούς μας; Πώς αποδεικνύεται πως πράγματι οι τύχες μας είναι στα χέρια μας;

    Δεν θέλω να κάνω τον έξυπνο, γιατί το ίδιο συμβαίνει και σε μένα. Είμαστε όλοι πολύ καλοί στο να περιγράφουμε τα κακά της σημερινής οικτρής πραγματικότητας, όμως όταν φτάνουμε να μιλήσουμε για λύσεις, τότε έχουμε πολύ λίγα να πούμε κι αυτά δεν πείθουν δυστυχώς ούτε τους εαυτούς μας. Έτσι τελικά το τρομαγμένο πλήθος προτιμάει μια φρικτή λύση, από μια καθόλου λύση. Το είπε και ο Τζόκερ στον Σκοτεινό Ιππότη...

    Αυτό είναι το μεγάλο μας πρόβλημα. Ξέρουμε πολύ καλά για ποιους λόγους θέλουμε πολύ να επανασταστήσουμε, όμως δεν ξέρουμε τι ακριβώς θέλουμε να κάνουμε μ' αυτό, εάν το πετυχαίναμε. Με λίγα λόγια δεν έχουμε Όραμα. Αυτοί έχουν, μας νικάνε!! Όταν αποκτήσουμε όραμα, τότε οι λύσεις θα έρχονται φυσικά στο μυαλό μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ας ξεκινήσουμε από το άλλο: η ΕΕ είναι έρμαιο ανταγωνισμών που αναζητούν συναίνεση για ελεγχθούν από τις πολιτικές ηγεσίες. Οικονομικοί ανταγωνισμοί στο εσωτερικό του ΗΒ (που υιοθετέι άλλο τ΄ροπο με τις ΗΠΑ για έξοδο από την κρίση αναζητώντας και αγορές, αλλά με πλούτο για να αγοράζουν) και οικονομικοί ανταγωνισμοί στο εσωτερικό της Γερμανίας (που πολιτικά υιοθετεί τη λιτότητα και την αυστηρότητα).
    Ο προϋπολογισμός αυτός δεν είναι παρά η κουρυφή του παγόβουνου, μπροστά στο μεγάλο πρόβλημα της διαχείρισής του, που θα αποκαλύψει μέρους του ανταγωνισμού στις πολιτικές αντιλήψεις και τις συγκρούσεις των οικονομικών ελίτ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή