Μαστίγιο...

Κρίση...Μέρες ΄60...

Καταχνιά...Τρόμος....

Σήμερα χωρίς Αύριο...Ελπίδα...Προοπτική.

Αναδουλειές, ελάχιστοι παράδες, τζίρος απελπιστικός.

Μαγαζιά αστόλιστα...γραφεία κηδειών.

Επαγγελματίες-εμφραγματίες σε πτώχευση.

Παιδιά χωρίς δώρα, γέροντες,άνεργοι,άστεγοι στα συσσίτια.
Εργαζόμενοι, συνταξιούχοι σε απόγνωση.
ΟΛΟΙ περιμένουν τη νέα Βαρβαρότητα!!

Ανασφάλεια και Φόβος στα μάτια.

Φάτσες Απελπισμένων. Πεθαμένων.

Στόματα κλειστά.

Η Μάνα απολύθηκε παραμονές Πάσχα.

Ο Πατέρας Αύγουστο.

Ο Νίκος, δευτεράκι στο Βόλο, διέκοψε τη σχολή.

Γύρισαν στους παππούδες. Στο χωριό.

Για να μην πεθάνουν...

Υπάρχει Ελπίδα;;

Ασφαλώς υπάρχει.

Στη ΔΡΑΣΗ. 
Στο ΜΑΣΤΙΓΙΟ...

Να διώξουμε τους Εμπόρους Θανάτου...

Πατρίδας και Ανθρώπων.-